۱۳۸۸ مرداد ۶, سه‌شنبه

اسیر بازی رسانه ای حکومت نشویم - خودمان رسانه باشیم

این روزها خیلی یاد حرفهای حمید مولانا قبل از انتخابات می افتم که گفته بود احمدی نژاد خود یک رسانه است یا رسانه ها بدون احمدی نژاد لطفی ندارند.
پس از حدود 40 روز مبارزه جانانه مردمی و اعتراض گسترده به نتیجه کودتای انتخاباتی ، آنها به روشهای مختلف مردم را سرکوب کردند . ابتدایی ترین روشهای سرکوب همان روشهای فوری سرکوب خیابانی و گرفتن و زدن و زندانی کردن بود. اما با این روشها اعتراضهای مردمی ساکت نشد و روز بروز فضاحتهای رژیم بیشتر شد. میتوان مراحل سرکوب یا انحراف جنبش مردمی را به دو مرحله تقسیم کرد:
  1. سرکوب سخت(شامل زدن و کشتن و ترساندن مردم در خیابانها، دستگیری و شکنجه)
  2. سرکوب نرم(ایجاد جو تبلیغاتی و منفی علیه مردم معترض به اسم اغتشاشگر با استفاده از صدا و سیما ، روزنامه ها، بیانیه ها، اظهار نظرها و ...)
هر دو نوع سرکوب تقریبا بصورت موازی علیه مردم اعمال میشود و اینکه کدامیک پررنگ تر شوند بستگی به نوع حرکات مردمی دارد. در حال حاضر پس از گذشت حدود 40 روز از آغاز حرکت مردمی مرحله سرکوب سخت تقریبا کمرنگ شده با توجه به اینکه وجهه ی رژیم بشدت تخریب شده وآتش سرکوب دامن افرادی از نزدیکان حکومت را نیز گرفته است. خطبه های هاشمی شامل راهکارهایی بود که اگر چه در ابتدا با آنها مخالفت شد اما پس از حدود 10 روز حکومت و ارکان کودتا تا حدودی به آن تن داده اند . از طرفی برای گرفتن حرارت و انرژی مردم بازیهایی در حال انجام است مانند سناریوی مشایی ، عزل و نصب وزیران ، بحث تعطیلی زندانها و ... که به روشهای مختلفی معترضان را منحرف کرده و انرژی آنان را صرف میکند.
موسوی اگر چه رهبر کامل و تمام قدی برای جنبش مردمی نیست اما حرکتها و راهنماییهای خوبی دارد از جمله استفاده از موقعیتهایی که در پیش رو است. اعیاد مذهبی ، مناسبتها و ابتکاراتی که میتوانیم انجام دهیم. باید حرفهای او را جدی گرفته و به فکر راهکارهای جدید باشیم. بیشترین چیزی که نیاز داریم وحدت و هماهنگی مردمی و آگاهی رساندن به اقشار مختلف مردم است. و اینکه گول خیمه شب بازیهای کودتاچیان را نخورده و وقت و انرژیمان را صرف این امور نکنیم.
حرکات مردمی که باید تبلیغ و توسعه داده شود به نظر من اینهاست:
  1. برنامه ریزی منسجم و منظم برای حرکتهای مردمی در سطح وسیع شامل هر گونه مراسم و تظاهرات متداول ، سفرهای استانی محمود و ...( تظاهرات روز قدس ، 13 آبان ، اعیاد و مراسم مذهبی ، و...)
  2. تحریم صدقه و پول به اماکن متبرکه( هر پولی که به حساب دولت و حکومت برود)

  3. تحریم اسمس و خدمات دولتی که برای دولت درآمد زا ست.
  4. وارد کردن شهرستانی ها در تجمعات و تظاهرات ( حتی در پیاده روها ، بدون شعار و ... برای کم کردن نیروی سرکوب در تهران)
  5. اطلاع رسانی به مردم عادی( کسانی که اهل اینترنت نیستند یا رسانه آنها فقط صدا و سیماست)
  6. گسترش فعالیت های اینترنتی( در چت رومها ، وبلاگها و سایتها)
  7. ارایه مطالب و اخبار به زبان انگلیسی و اطلاع رسانی بین المللی
  8. ارسال گروهی ایمیل به سران و مقامات کشورها در اعتراض به پذیرفتن احمدی نژاد یا مصالحه با او در هر زمان و موقعیت
  9. پرهیز از مشغولیت در بازیهای رسانه ای و صرف انرژی بیهوده
9 و .... را خودتان اضافه کنید


۱ نظر:

  1. باسلام
    یه پیشنهادهم من دارم. خواهش میکنم اینو بخونین .
    همه میدونیم به کیا رای دادیم بنابر این میتونیم برای ایجاد جنگ روانی با کودتا گرها از منتخبین خود بخوایم که هر چه سریع تر کابینه تشکیل بدن.
    اما چون تنگناها و محدودیت های اونارو میدونیم این کارو خودمون در یک حرکت فراگیر بین المللی از طریق مدیا سایتها رسانه ها و حتی پست بعهده میگیریم.
    افراد شناخته شده و معتبر رو معرفی میکنیم و از مردم میخوایم که درباره
    اونها مطالعه کرده و نظر بدن و بعد از طریق سایتهای اینترنت رای بدن.
    این کار حراس بیشتری در هرم قدرت ایجاد میکنه وما رو یک گام از اونها جلو میندازه دیگه اینکه در صورت پیروزی افراد مورد نظر درمعرض
    نظر سنجی قرار میگیرن و در موقع مناسب کسی بدون شناخت انتخاب نمیشه.
    با توجه به عدم پذیرش حکومت در سطح بین المللی میتوانیم از مجامعی مثل سازمان ملل بخواهیم که با افرادیکه منتخب مردم هستند در ارتباط با مسائل مربوط به ایران گفتگو کنند.
    این فقط یه پیشنهاده و میتونه به نظر
    خواهی گذاشته و پخته تر بشه.
    در نظرداشته باشید که دنیا به نماینده
    ای از ایران برای مذاکرت نیاز داره و
    این درصورتیه که هنوز این کودتاچی ها رو برسمیت نشناخته و این حرکت ما میتونه پذیرش اینارو هر چه بیشتر به تاخیر بندازه.
    زنده باد ازادی و دموکراسی.

    پاسخحذف